Το ήπαρ (συκώτι), είναι το μεγαλύτερο συμπαγές όργανο του ανθρωπίνου οργανισμού.

Βρίσκεται στο δεξιό άνω τμήμα της κοιλιάς (δεξιό υποχόνδριο) κάτω από το διάφραγμα και είναι ζωτικό όργανο αφού εκτελεί ένα ευρύ φάσμα λειτουργιών όπως αποτοξίνωση ουσιών, παραγωγή πρωτεινών πλάσματος, ορμονών κ.α.

Οι σύγχρονες εργαστηριακές, απεικονιστικές και επεμβατικές εξετάσεις παρέχουν πλέον την δυνατότητα έγκαιρης και ακριβούς διάγνωσης των νοσημάτων του ήπατος

Συχνά, ηπατολογικά προβλήματα ανευρίσκονται σε ασυμπτωματικούς ασθενείς όταν υποβάλλονται σε τεστ ρουτίνας, οπότε μπορεί να ανευρεθεί είτε διαταραχή των ηπατικών ενζύμων (ALT, AST, ALP, γGT) στις αιματολογικές εξετάσεις είτε κάποιο εύρημα σε απεικονιστική εξέταση (π.χ υπέρηχο).

Οποιαδήποτε διαταραχή των ηπατικών ενζύμων θα πρέπει να διερευνάται γιατί μπορεί να υποδηλώνει σοβαρή ηπατική νόσο.

Η προσέγγιση των ασθενών αυτών προϋποθέτει πάντα την λήψη καλού ιστορικού για την αναγνώριση πιθανών παραγόντων κινδύνου, την αναζήτηση κατά την φυσική εξέταση σημείων  ηπατικής νόσου, και την διενέργεια των κατάλληλων συμπληρωματικών αιματολογικών και απεικονιστικών εξετάσεων.

Τα πιο συχνά νοσήματα είναι: λοιμώξεις, όπως ηπατίτιδα Α, Β, C, αλκοολική ηπατοπάθεια, λιπώδες ήπαρ, κίρρωση, φαρμακευτική ηπατοπάθεια, αυτοάνοσα νοσήματα και καρκίνος.

Παρά το γεγονός ότι έχουν πλέον αναπτυχθεί αποτελεσματικές θεραπείες  για πολλά ηπατολογικά νοσήματα με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την θεραπεία για την ηπατίτιδα C και την μεταμόσχευση ήπατος, αρκετά εξακολουθούν να παρουσιάζουν υψηλή θνητότητα.

Η ηπατίτιδα μεταδίδεται μέσω των προϊόντων αίματος. Πολλοί ασθενείς δεν γνωρίζουν βέβαια  πως έχουν μολυνθεί. Άτομα υψηλού κινδύνου για νόσηση από ηπατίτιδα C είναι πρώην και ενεργοί χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών κ.α.

Το κλινικό φάσμα της πάθησης είναι ευρύ και περιλαμβάνει το απλό λιπώδες ήπαρ και την μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα όπου συνυπάρχει και φλεγμονή.

Τα αιμαγγειώματα είναι η πιο συχνή καλοήθης εστιακή βλάβη του ήπατος. Η επίπτωση στον γενικό πληθυσμό είναι 0,4-20%, εμφανίζονται πιο συχνά σε γυναίκες και η διάγνωση μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε ηλικία.